Dat was het dan

Dag lieve mensen,

Mijn laatste verslag. Wat is het hard gegaan. Ik had mezelf voorgenomen om de laatste week niet als afscheidsweek te zien, maar als viering van de vriendschappen die ik heb opgedaan. Ik wilde de laatste week voor 200% genieten van de kinderen en de mensen om mij heen. Ik wilde nog knuffelen, dansen en zingen met de kinderen!

Kim en ik hadden besloten om wat cadeaus voor de kinderen te kopen. Er is weinig speelgoed aanwezig op het DCC en in het kader van ons afscheid vonden wij dat een mooie afsluiting. Maandag hebben we voor de kinderen ballen meegenomen. De kinderen werden al licht hysterisch toen ze de ballen hadden gezien. Om de teachers een beeld te geven wat je allemaal met een bal kan doen hebben we een aantal activiteiten gedaan. Simpele spelletjes als de bal overgooien/rollen/stuiteren en een spel wat ik vroeger graag deed met de gym. De kinderen moesten in een kring gaan staan, met hun handen vuistjes maken, benen uit elkaar en de bal niet door de benen laten glippen. Erg leuk! Natuurlijk werd de bal ook buiten goed gebruikt om te voetballen. Heerlijk!

Dinsdag heb ik een pop geïntroduceerd. Er zijn hier weinig gezellige momentjes tussen teacher en kind. Dat was voor ons de reden om een leuk communicatie middel te introduceren. Oh wat heb ik genoten en wat ben ik trots op de teachers. Ik had een uitleg gegeven over waarom de pop zo belangrijk was en wat je er allemaal mee kon doen. Ik ben met de teachers en kinderen in een kring gaan zitten. Een van de teachers had al een naam bedacht voor de pop: Palesa, wat bloem betekend. Het is een soto naam, zo is het makkelijker voor de kinderen om de pop aan te spreken. Ieder kind mocht de pop even vasthouden, zichzelf aan de pop voorstellen en even een knuffel geven. De kinderen waren dol op de pop! Tussen het spel door gaf ik kort een uitleg aan de teachers waarom ik bepaalde handelingen deed en stelde voor dat de teacher het van mij over nam. Erg leuk om te zien, de teacher deed mij na en nam gelijk alle ideeën mee in haar spel. Ik gaf haar nog extra als tip mee om haar stem geluid aan te passen. Meteen zaten er 15 geboeide kinderen naar de pop te staren. De teacher kwam met het idee dat we ook een liedje voor de pop konden zingen. Al gauw werd ‘’Happy birthday’’ gestart. Erg schattig!

Woensdag was een erg drukke, spannende speciale dag. We mochten eindelijk onze workshop geven, de toyboxen werden uitgedeeld, we hadden een eind vergadering en als afsluiting hadden we een klein feestje voor de teachers om ze te bedanken voor de afgelopen weken.

’S Ochtends kwam Jacob ons ophalen met een combo busje, die hebben we even vol gestopt met speelgoed, kisten en eten. Bij de toylibrary zijn we aan de slag gegaan met het verdelen van het speelgoed in de toyboxen. Vervolgens kwamen er ongeveer 15 principals waaraan wij een workshop mochten geven! Ja hoor het was echt zo, na 5 weken discussiëren mochten we toch een workshop geven. Ze zullen wel gedacht hebben; ” laat ze maar doen, dan zijn we van het gezeur af.’’ Na de eerste workshop (5 weken geleden) had ik besloten dat bij de volgende workshop ik graag de leiding wilde hebben. Om eens te ervaren hoe dat is en om te kijken of ik dit zou kunnen. We hebben besloten dat ik het eerste deel van de workshop zou leiden en Kim het tweede deel. Mijn deel ging over het werken met een thema. Ik heb de principals eerst zelf laten nadenken door de volgende vraag te stellen. Hoe zetten jullie een thema op en wat kun je ermee doen. De principals zaten in groepjes en moesten dit in een groepje bespreken. Beetje riskante opdracht want de mensen hier zijn niet gewent om zo te overleggen. Maar toen het ijs gebroken was, kwamen er mooie ideeën op tafel. Na een paar minuten hebben we alles doorgenomen en heb ik nog aanvullingen gegeven. Het was echt super leuk om te doen!

Daarna was het Kim’s beurt, zij mocht het speelgoed van de toyboxen uitleggen. Na de workshop werden de toyboxen uitgedeeld aan de principals. Die waren natuurlijk erg blij met het speelgoed! Vervolgens hadden we evaluatie met de principals over de afgelopen weken op het kinderdagverblijf. Lovende woorden voor onze inzet, enthousiasme en resultaten. Het waren hartverwarmende speeches van beide principals. We hebben de dames bedankt voor de leerzame periode en ook wij hebben onze trots laten blijken.

Na deze intensieve ochtend was het tijd om de keuken in te duiken. Fieneke en ik zouden alvast gaan koken voor ons afscheidsfeest. Marijke en Kim gingen nog wat extra boodschappen doen. De dag ervoor hadden we al een groot deel klaar gemaakt dus we hoefde alleen de salades nog te maken en alles op te warmen. Ik wilde een pan water koken maar mijn kookplaat werd maar niet heet. Ik hing met mijn hand boven de plaat. Ik voelde geen enkele hitte. Met mijn linkerhand raakte ik één seconde de plaat aan, JA HOOR HIJ STOND AAN! Snel onder de kraan! Ik heb wel 2 uur met mijn hand onder de kraan gestaan. Verdorie. Maar goed ik heb me nog enigszins nuttig kunnen maken met mijn rechter hand heb ik mooi de eieren gepeld en de tomaten gesneden. Voor de rest van de dag heb ik met koude doeken om mijn hand heen rond gelopen. Nog even een lieve EHBO’er uit Nederland ge-smst over wat ik moest doen. Hier wilde ze namelijk er allerlei zalfjes op smeren. Jolanda bedankt voor je adviezen! Mijn hand geneest goed! Ik heb nu gewoon een heel mooi souvenir uit Zuid-Afrika! Ondanks Toos-linkerhand-loos is het nog allemaal goed gekomen met het eten. We hadden pasta’, broodjes worst met zuurkool en salades. Als toetjes hadden we Nederlandse lekkernijen. De speculaasjes, peperkoek en stroopwafels werden goed ontvangen, maar drop, och dat was toch lekker! Binnen vijf minuten lag er geen dropje meer op tafel die zaten of in de mond of in de zakken. Hahaha :)

Donderdag was het dan zover: afscheid nemen van de teachers en de kinderen. We hebben onze tijd feestelijk afgesloten met een oer Hollands spel: koekhappen. De gezichten van de kinderen waren prachtig: koekjes aan een touwtje? Gekke magoa’s (blanken). Na de uitleg en het startsein had iedereen dikke pret. De teachers moesten enorm lachen om de kinderen. Dat hadden Kim en ik al snel in de gaten, dus bedachten we dat de teachers dit ook mochten doen. Geweldig, wat hebben we gelachen. Oh en een super leuke mededeling: de eerste plantjes uit de moestuin komen boven de grond uit! Trots! Het is namelijk ook wel een beetje symbolisch. We hebben zaadjes geplant (kennis over gedragen) en nu groeien er planten (de teachers hebben er van geleerd). We hebben deze dag verder nog gebruikt om nog lekker te dansen, zingen en te knuffelen. Ook hebben we wat cadeau’s uitgedeeld; schepjes, kleurpotloden, kwasten en kleurboeken. Voor ieder kind hadden we nog een groepsfoto die ze mee naar huis mochten nemen. Erg schattig om te zien was hoe de kinderen zich zelf bewonderde op de foto’s! Toen was het zover. De auto die ons op kwam halen stond te wachten. Het was tijd om afscheid te nemen van de teachers, die net zo min afscheid wilde nemen als wij. We hebben de kinderen nog een laatste knuffel gegeven. Leerdoel: makkelijk afscheid nemen, niet behaald. Je snapt het wel.

Vrijdag zijn we de naar Pretoria geweest. Hier hebben we het freedompark bezocht en even bij Mandela op bezoek geweest. Best wel een grote man, 6m!Dat was ook de laatste keer 30 graden in 2014 voor mij, gok ik zo. ’S avonds was het tijd om te vliegen. Na een nacht vlucht van 10,5 uur zijn we zaterdag ochtend ontvangen door onze lieve familie’s op het vliegveld. Het was fijn om mijn vader, moeder, broertje en oma weer te zien en om ze een dikke knuffel te mogen geven. Maar wat is het koud hier! Brrrrr. Tja en nu zit ik met een dikke trui, lange broek en warme sokken aan op mijn koude kamertje. Kijkend naar het triestige Nederlandse weer. Bah was ik maar in Afrika.

Ik wil even een paar mensen in het bijzonder bedanken: Kim, Fieneke en Marijke. Dankjewel voor het delen van deze prachtige reis. Wat heb ik het fijn gehad met jullie! Bedankt!

Ook wil ik de mensen bedanken die hebben meegeleefd! Bedankt voor de leuke, grappige, lieve en vooral hartverwarmende reacties op mijn blog, via facebook, whatsapp en skype. Dit gaf mij iedere keer weer een erg goed gevoel.

De afgelopen 7 weken waren er 7 om nooit meer te vergeten. Wat een bijzonder land is Zuid-Afrika toch. De mensen, de natuur, het doet iets met je. Met een lach en een traan kijk ik terug op een prachtige reis. Ik zal zeker nog eens terug gaan. You can leave Africa, but Africa never leaves you.

Liefs Mirthe