De week van de groene vingers
Door: Mirthe
Blijf op de hoogte en volg Mirthe
23 November 2014 | Zuid-Afrika, Vanderbijlpark
Hallo lieve mensen,
Dankjewel voor alle lieve reacties, niet dankjewel voor het benoemen van het aantal dagen die ik nog over heb hier.
Maandag zijn we weer aan de slag gegaan met de klei. Ditmaal met een ander recept, want de vorige was gaan rotten. Die werd tactisch bij de boom gegooid, ik ben erg benieuwd hoelang de boom dat gaat volhouden. Anyway we hebben met klei gespeeld, de kinderen hebben prachtige bananen, appels, peren, aardbeien en druiven gemaakt. We hebben deze dag ook besteed aan het passen van schoenen. Ik zelf niet, de kinderen en teachers! Ons netwerkcontact Angela, heeft in samenwerking met de Rotary club er namelijk voor gezorgd dat er gratis schoenen worden geleverd voor onze kindjes. Super leuk en mooi, kinderen lopen hier vaak in veel te kleine of kapotte schoenen.
Vorige week had ik al verteld dat we toestemming hebben voor het aanleggen van een moestuin. Dinsdag was het zover. Onze principal had er voor gezorgd dat iemand de tuin al had omgespit. Kim en ik hebben samen een plan van aanpak gemaakt over hoe we de tuin wilde indelen. We bedachten dat het leuk zou zijn als het een soort van omheining zou hebben dus is Kim met een groepje kinderen steentjes gaan zoeken. Ik ben met een ander groepje de zaadjes gaan planten. Over een tijdje kunnen de kinderen genieten van pompoenen, maïs, wortels, meloenen, bieten, komkommers, bonen, spinazie en prei. Ik moet zeggen dat ik het tuinieren erg leuk vind en dat ik best wel trots ben op het resultaat van deze dag. Mam mag ik een paar meters in de tuin? Oh en tante Marion en papa, ik zal proberen voorzichtig te doen met het snoeien zover de genen dat toelaten natuurlijk hahaha ;)
Woensdag zijn we aan de slag gegaan met het verven van de hard geworden klei. De kinderen hebben van de stukken fruit prachtige kunstwerken gemaakt. In opperste concentratie kwamen er kleine Picassotjes en Mondriaantjes in de kinderen naar boven, het was leuk om te zien dat de kinderen eindelijk eens de mogelijkheid kregen om zich creatief te uiten. Na al dat concerteren was het natuurlijk fijn om even naar buiten te gaan. In de afgelopen 6 weken hadden we in het appartement al veel lege flessen en yoghurt emmertjes verzameld, die heb ik in de zandbak gelegd en al snel werden er veel zandkastelen gebouwd en taarten gebakken. In de verte hoorde ik muziek en had ik meteen een idee wat te doen met de lege flesjes. Muziek instrumenten maken natuurlijk! Ik heb met de kinderen steentjes in de flesjes gestopt en daarna heerlijk kabaal (euh muziek) gemaakt. Af en toe zat erin het schudden een ritme dat was weer een kans om de dansmoves te laten zien!
Voordat we donderdag naar het DDC gingen zijn we naar de school van Johan en Angela gereden. Daar hebben we de schoenen opgehaald en uitgezocht. Op het kinderdagverblijf hebben we de schoenen uitgedeeld, zowel de kinderen als de teachers waren er erg blij mee. Dat gaf natuurlijk een goed gevoel. Al snel werden we opgehaald door een andere principal om naar haar kinderdagverblijf te kijken, we hadden deze principal ontmoet op een graduation day. De vrouw was erg enthousiast en wilde graag haar kinderdagverblijf laten zien. Voor we daar waren hebben we eerst een stukje door het township gewandeld. We werden vaak raar aangekeken. Twee blanken in het township? Dat is hier toch wel vreemd. We liepen langs verschillende tuckshops (mini marktkraampjes met eten). Na een kleine wandeling showde de principal met trots haar kinderdagverblijf. Het was een klein kinderdagverblijf met maar 12 kinderen. Kim en ik hadden toevallig 12 paar schoenen over die we van de Rotary hadden gekregen. Die hebben we aan het kinderdagverblijf gegeven. De principal was erg dankbaar en wij waren blij dat we nog meer kinderen schoenen konden geven. Als bedankje werden Kim en ik verrast met een delicatesse uit het township: Skhambane. Het is een broodje die absoluut niet goed is voor de lijn, er zitten frietjes, een plakje worst, een knakworst en een spicy saus op, erg speciaal. Je moet er van houden, laten we het zo zeggen.
Vrijdag hebben we tussen de regenbuien door een bezoek gebracht aan de Lion farm samen met Bias en Nhlanhla een vriend van hem en Linda. Helaas was het voor de leeuwen welpjes tijd om te eten dus was er geen mogelijkheid om met ze te spelen. Wel mocht ik een half aap vasthouden. Hij was super zacht en erg rustig. Na het bezoek zijn we naar Johan en Angela gereden. We hebben namelijk speelgoed voor een aantal kinderdagverblijven besteld en dat was binnen gekomen. We hebben de auto’s van Bias en Linda volgeladen en zijn zo weer naar de campus gereden. Mijn kamertje ziet erop dit moment uit als een mini speelgoedwinkel. ’S Avonds zijn we met Bias, Nhlanhla naar een ‘’club’’ geweest. Bij een club had ik mezelf toch net wat anders voorgesteld. Door de hele zaal stonden picknicktafels en de dansvloer was niet groter dan 2 vierkante meter (gok ik met mijn inzicht). In de club stond een vitrine met vlees en als je honger hebt kun je wat op de braai laten gooien. Erg uhm...speciaal. Ik had verwacht dat er veel mensen zouden dansen maar helaas bijna niemand danste. Naar mate het later werd, kwamen er mensen in beweging. We hebben zelf wel gedanst en veel gelachen.
Zaterdagochtend moesten we er vroeg uit want de Graduation day van Rekaofela zou al vroeg beginnen. De locatie zag er top uit, de zaal was mooi versierd en voor ieder kind stond er een stoeltje op het podium. De dames van Rekaofela hadden alles goed geregeld. Wij mochten weer achter een speciale tafel zitten met twee dames die alles wat er in Soto gezegd werd voor ons vertaalde. We hebben weer genoten van prachtige liedjes en dansjes. We moesten van Linda, het hoofd van Rekaofela, het podium op komen. Niet alleen om ons voor te stellen maar ook om onze dansmoves te laten zien. Ja dat was erg ongemakkelijk maar ik heb mijn best gedaan. Na afloop van de ceremonie ben ik als een beroemdheid met veel kinderen op de foto geweest. Ooit gehoord van lach pijn?
Zondag stond nog een keer Pretoria op de planning, helaas trok het weer daar niks van aan. Het regende super hard, we hebben daarom besloten om niet te gaan. Jammer maar helaas. Tot grote ergernis viel ook nog eens de stroom uit. Mijn laptop leeg, ereader leeg, geen wifi, ohjee de wereld verging. Ik heb toen een ouderwetse woordzoeker gemaakt. Bias en Nhlanhla hebben ons ’s middags opgehaald om mee te gaan winkelen. We hebben boxen gehaald waar we het speelgoed voor de kinderdagverblijven in kunnen doen. Ook zijn we bij een gigantisch grote supermarkt geweest, daar hadden ze allerlei Nederlandse producten. We hebben aanstaande woensdag een bye-bye feest op de planning staan, dus hebben we wat lekkers gekocht. Drop, speculaas, stroopwafels en zelfs peperkoek. Ik ben erg benieuwd wat de Afrikanen daar van vinden.
Morgen begin ik aan mijn laatste week, erg dubbel. Het werk hier is zo dankbaar dat ik het niet wil loslaten. Ik wil nog geen afscheid nemen van de teachers, van de principals, van alle vrienden die ik hier heb gemaakt en al helemaal niet van de kinderen. Als ik er al aan denk, word ik verdrietig. Aan al het leuks komt een einde en het zal vast ook super zijn om al mijn lieve vrienden en familie in Nederland in de armen te sluiten. Alleen zie ik dat nu nog even anders, ik zal eerst afscheid moeten nemen van mijn Zuid-Afrika. Afscheid nemen is niet mijn sterkste kant, nooit geweest en dat zal het ook never nooit worden.
Liefs uit Zuid-Afrika,
Mirthe
Dankjewel voor alle lieve reacties, niet dankjewel voor het benoemen van het aantal dagen die ik nog over heb hier.
Maandag zijn we weer aan de slag gegaan met de klei. Ditmaal met een ander recept, want de vorige was gaan rotten. Die werd tactisch bij de boom gegooid, ik ben erg benieuwd hoelang de boom dat gaat volhouden. Anyway we hebben met klei gespeeld, de kinderen hebben prachtige bananen, appels, peren, aardbeien en druiven gemaakt. We hebben deze dag ook besteed aan het passen van schoenen. Ik zelf niet, de kinderen en teachers! Ons netwerkcontact Angela, heeft in samenwerking met de Rotary club er namelijk voor gezorgd dat er gratis schoenen worden geleverd voor onze kindjes. Super leuk en mooi, kinderen lopen hier vaak in veel te kleine of kapotte schoenen.
Vorige week had ik al verteld dat we toestemming hebben voor het aanleggen van een moestuin. Dinsdag was het zover. Onze principal had er voor gezorgd dat iemand de tuin al had omgespit. Kim en ik hebben samen een plan van aanpak gemaakt over hoe we de tuin wilde indelen. We bedachten dat het leuk zou zijn als het een soort van omheining zou hebben dus is Kim met een groepje kinderen steentjes gaan zoeken. Ik ben met een ander groepje de zaadjes gaan planten. Over een tijdje kunnen de kinderen genieten van pompoenen, maïs, wortels, meloenen, bieten, komkommers, bonen, spinazie en prei. Ik moet zeggen dat ik het tuinieren erg leuk vind en dat ik best wel trots ben op het resultaat van deze dag. Mam mag ik een paar meters in de tuin? Oh en tante Marion en papa, ik zal proberen voorzichtig te doen met het snoeien zover de genen dat toelaten natuurlijk hahaha ;)
Woensdag zijn we aan de slag gegaan met het verven van de hard geworden klei. De kinderen hebben van de stukken fruit prachtige kunstwerken gemaakt. In opperste concentratie kwamen er kleine Picassotjes en Mondriaantjes in de kinderen naar boven, het was leuk om te zien dat de kinderen eindelijk eens de mogelijkheid kregen om zich creatief te uiten. Na al dat concerteren was het natuurlijk fijn om even naar buiten te gaan. In de afgelopen 6 weken hadden we in het appartement al veel lege flessen en yoghurt emmertjes verzameld, die heb ik in de zandbak gelegd en al snel werden er veel zandkastelen gebouwd en taarten gebakken. In de verte hoorde ik muziek en had ik meteen een idee wat te doen met de lege flesjes. Muziek instrumenten maken natuurlijk! Ik heb met de kinderen steentjes in de flesjes gestopt en daarna heerlijk kabaal (euh muziek) gemaakt. Af en toe zat erin het schudden een ritme dat was weer een kans om de dansmoves te laten zien!
Voordat we donderdag naar het DDC gingen zijn we naar de school van Johan en Angela gereden. Daar hebben we de schoenen opgehaald en uitgezocht. Op het kinderdagverblijf hebben we de schoenen uitgedeeld, zowel de kinderen als de teachers waren er erg blij mee. Dat gaf natuurlijk een goed gevoel. Al snel werden we opgehaald door een andere principal om naar haar kinderdagverblijf te kijken, we hadden deze principal ontmoet op een graduation day. De vrouw was erg enthousiast en wilde graag haar kinderdagverblijf laten zien. Voor we daar waren hebben we eerst een stukje door het township gewandeld. We werden vaak raar aangekeken. Twee blanken in het township? Dat is hier toch wel vreemd. We liepen langs verschillende tuckshops (mini marktkraampjes met eten). Na een kleine wandeling showde de principal met trots haar kinderdagverblijf. Het was een klein kinderdagverblijf met maar 12 kinderen. Kim en ik hadden toevallig 12 paar schoenen over die we van de Rotary hadden gekregen. Die hebben we aan het kinderdagverblijf gegeven. De principal was erg dankbaar en wij waren blij dat we nog meer kinderen schoenen konden geven. Als bedankje werden Kim en ik verrast met een delicatesse uit het township: Skhambane. Het is een broodje die absoluut niet goed is voor de lijn, er zitten frietjes, een plakje worst, een knakworst en een spicy saus op, erg speciaal. Je moet er van houden, laten we het zo zeggen.
Vrijdag hebben we tussen de regenbuien door een bezoek gebracht aan de Lion farm samen met Bias en Nhlanhla een vriend van hem en Linda. Helaas was het voor de leeuwen welpjes tijd om te eten dus was er geen mogelijkheid om met ze te spelen. Wel mocht ik een half aap vasthouden. Hij was super zacht en erg rustig. Na het bezoek zijn we naar Johan en Angela gereden. We hebben namelijk speelgoed voor een aantal kinderdagverblijven besteld en dat was binnen gekomen. We hebben de auto’s van Bias en Linda volgeladen en zijn zo weer naar de campus gereden. Mijn kamertje ziet erop dit moment uit als een mini speelgoedwinkel. ’S Avonds zijn we met Bias, Nhlanhla naar een ‘’club’’ geweest. Bij een club had ik mezelf toch net wat anders voorgesteld. Door de hele zaal stonden picknicktafels en de dansvloer was niet groter dan 2 vierkante meter (gok ik met mijn inzicht). In de club stond een vitrine met vlees en als je honger hebt kun je wat op de braai laten gooien. Erg uhm...speciaal. Ik had verwacht dat er veel mensen zouden dansen maar helaas bijna niemand danste. Naar mate het later werd, kwamen er mensen in beweging. We hebben zelf wel gedanst en veel gelachen.
Zaterdagochtend moesten we er vroeg uit want de Graduation day van Rekaofela zou al vroeg beginnen. De locatie zag er top uit, de zaal was mooi versierd en voor ieder kind stond er een stoeltje op het podium. De dames van Rekaofela hadden alles goed geregeld. Wij mochten weer achter een speciale tafel zitten met twee dames die alles wat er in Soto gezegd werd voor ons vertaalde. We hebben weer genoten van prachtige liedjes en dansjes. We moesten van Linda, het hoofd van Rekaofela, het podium op komen. Niet alleen om ons voor te stellen maar ook om onze dansmoves te laten zien. Ja dat was erg ongemakkelijk maar ik heb mijn best gedaan. Na afloop van de ceremonie ben ik als een beroemdheid met veel kinderen op de foto geweest. Ooit gehoord van lach pijn?
Zondag stond nog een keer Pretoria op de planning, helaas trok het weer daar niks van aan. Het regende super hard, we hebben daarom besloten om niet te gaan. Jammer maar helaas. Tot grote ergernis viel ook nog eens de stroom uit. Mijn laptop leeg, ereader leeg, geen wifi, ohjee de wereld verging. Ik heb toen een ouderwetse woordzoeker gemaakt. Bias en Nhlanhla hebben ons ’s middags opgehaald om mee te gaan winkelen. We hebben boxen gehaald waar we het speelgoed voor de kinderdagverblijven in kunnen doen. Ook zijn we bij een gigantisch grote supermarkt geweest, daar hadden ze allerlei Nederlandse producten. We hebben aanstaande woensdag een bye-bye feest op de planning staan, dus hebben we wat lekkers gekocht. Drop, speculaas, stroopwafels en zelfs peperkoek. Ik ben erg benieuwd wat de Afrikanen daar van vinden.
Morgen begin ik aan mijn laatste week, erg dubbel. Het werk hier is zo dankbaar dat ik het niet wil loslaten. Ik wil nog geen afscheid nemen van de teachers, van de principals, van alle vrienden die ik hier heb gemaakt en al helemaal niet van de kinderen. Als ik er al aan denk, word ik verdrietig. Aan al het leuks komt een einde en het zal vast ook super zijn om al mijn lieve vrienden en familie in Nederland in de armen te sluiten. Alleen zie ik dat nu nog even anders, ik zal eerst afscheid moeten nemen van mijn Zuid-Afrika. Afscheid nemen is niet mijn sterkste kant, nooit geweest en dat zal het ook never nooit worden.
Liefs uit Zuid-Afrika,
Mirthe
-
23 November 2014 - 22:42
Neefje Rick:
Nichtje!!
Wat vliegt de tijd zeg!! Balen dat het er al bijna op zit zeg! Al zullen er in Valkenswaard een aantal mensen alleen maar heel blij mee zijn!! Maar geniet nog even van de Zuid-Afrika, alle lieve kindjes, het zonnetje, en alle andere mooie dingen daar!! En tot snel weer!
Groetjes! -
24 November 2014 - 00:23
Eloïse :
Hoi Mirthe,
Wat schrijf jij fijn, leest heel beeldend zo -
24 November 2014 - 00:28
Eloïse:
Huh? Ik had een heel verhaal geschreven en dat lijkt niet te zijn geüpload.. Hmmn! Nouja ik ben blij dat je daar bent, je doet t super! Herinneringen voor t leven, dus geen eind maar begin van een rijker leven. Geniet er nog van! XXX -
24 November 2014 - 01:03
Jeanne:
Ik heb weer genoten van je verslag. Jeetje wat vliegt de tijd. Geniet nog ff van alles daar. Groetjes -
24 November 2014 - 16:53
Marion:
HoiHoiHoi :) ....inderdaad Mirthe wat is deze tijd voorbij gevlogen; en wat heb je in jouw mooie Zuid Afrika geweldig mooie ervaringen opgedaan die je heel je leven zullen bijblijven en in je ♡ zult koesteren !!
Geniet nog lekker van deze daagjes en vooral van de lieve kindertjes !!! Tot gauw !!! xxx -
24 November 2014 - 16:53
Marion:
HoiHoiHoi :) ....inderdaad Mirthe wat is deze tijd voorbij gevlogen; en wat heb je in jouw mooie Zuid Afrika geweldig mooie ervaringen opgedaan die je heel je leven zullen bijblijven en in je ♡ zult koesteren !!
Geniet nog lekker van deze daagjes en vooral van de lieve kindertjes !!! Tot gauw !!! xxx -
24 November 2014 - 20:46
Mams:
Ha meissie,
Tja aan alle mooie dingen komt een einde! Zuid-Afrika zal voortaan altijd in je hart zijn samen met al die mooie avonturen die je daar beleefd hebt! En wij mochten allemaal met jou mee genieten!!! Dank je wel daarvoor! Het was soms net of we er zelf bij waren!
Afscheid nemen is inderdaad nooit je sterkste kant geweest. Ik herinner me nog hele drama's op de laatste schooldag voor de vakantie ;)! Maar het hoort erbij!
Hele goede reden om nog eens terug te keren! Ik weet wel dat jij nog niet naar huis wil maar wij kunnen niet wachten!!! Eindelijk ons meissie weer thuis onze eigen bepklep, HEERLIJK!
Geniet er deze week nog van! Knuffel ze nog maar lekker een paar daagjes dan kan ik dat zaterdag doen! :)))))))))))))))
XXXX mama -
26 November 2014 - 20:47
OmeJan Weer:
Wederom dank voor een mooi verhaal. Dankie! Eindelijk even tijd om er voor te gaan zitten.
Je gaat gewoon lekker door met je missie daar in dat mooie Afrika. Je hebt al veel voor elkaar gekregen, maar er is natuurlijk nog steeds veel te leren.
Als je denkt dat klei niet goed is voor de plantjes, ben je dan wel geschikt om een moestuintje aan te leggen? Natuurlijk hebben die plantjes klei nodig!
Och, nou lees ik weer over lach-pijn in combinatie met jou dans-moves. Je hebt dus ook weer wat over je zelf geleerd. Misschien werken je danskunsten nog wel als je er een leeuw op je af komt....?
En die kinderen zijn daar kei-intelligent! Ik zie op de fotos dat ze de maanden van het jaar moeten kleien. Mijn eigen creativiteit zou al snel te kort schieten.... Welke maand lijkt er op een banaan?
En als ze dan fruit kleien met ogen en een neus, dan zal die herkenning van het echte fruit ook wel moeilijk blijven.
Het is wel goed om te lezen dat de kinderen nu schoenen hebben. Die komen goed van pas tegen 5 december, toch? Hopelijk zijn ze daar niet al te bang voor zwarte Piet, want die kom je natuurlijk nog wel eens tegen in Zuid-Afrika. Heb je al gehoord dat we in Nederland stroopwafel-pieten en kaas-pieten hebben. Misschien kun je nog wel eens hartelijk lachen als je hen vertelt over gele Piet.
Vergeet niet om je boeken uit te lezen, de zonnebrand op te maken, alle zaadjes nog te planten die nog geplant moeten worden, om alle grote en kleine beesten te aaien waarvan je niet zeker weet of ze ongevaarlijk zijn, en alle groenten te proeven die je nog niet kent. Je kunt echt nog niet terug komen hoor!
Tot het volgende verslag!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
